بررسی علل ALS به صورت تخصصی:
ALS بر سلول های عصبی که حرکات ارادی عضلانی مانند راه رفتن و صحبت کردن (نورون های حرکتی) را کنترل می کنند، تأثیر می گذارد. ALS باعث می شود نورون های حرکتی به تدریج از بین بروند و سپس بمیرند. نورون های حرکتی از مغز تا نخاع تا عضلات سراسر بدن گسترش می یابند. هنگامی که نورون های حرکتی آسیب می بینند، ارسال پیام به عضلات را متوقف می کنند، بنابراین ماهیچه ها نمی توانند کار کنند.
محققان به بررسی علل احتمالی ALS ادامه می دهند. بیشتر نظریه ها بر تعامل پیچیده بین عوامل ژنتیکی و محیطی متمرکز هستند.
عوامل خطر:
وراثت:
5 تا 10 درصد از افراد مبتلا به ALS آن را به ارث برده اند. در بیشتر افراد مبتلا به ALS خانوادگی، فرزندانشان 50 – 50 شانس ابتلا به این بیماری را دارند.
سن:
خطر ALS با افزایش سن، افزایش می یابد و در سنین 40 سالگی تا اواسط 60 سالگی شایع تر است.
رابطه ی جنسی:
قبل از سن 65 سالگی، مردان کمی بیشتر از زنان به ALS مبتلا می شوند. این تفاوت جنسی پس از 70 سالگی از بین می رود.
ژنتیک:
برخی از مطالعاتی که کل ژن انسان را مورد بررسی قرار دادند، شباهت های زیادی را در تغییرات ژنتیکی افراد مبتلا به ALS خانوادگی و برخی افراد مبتلا به ALS غیر ارثی یافتند. این تغییرات ژنتیکی ممکن است افراد را مستعد ابتلا به ALS کند.
درباره تمریناتی برای بهبود دید مستقیم کودک بدانید.
عوامل محیطی:
سیگار کشیدن:
سیگار تنها عامل خطر محیطی احتمالی برای ALS است. به نظر می رسد این خطر برای زنان، به ویژه پس از یائسگی، بیشتر باشد.
قرار گرفتن در معرض سموم محیطی:
برخی شواهد نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض سرب یا سایر مواد در محل کار یا خانه ممکن است با ALS مرتبط باشد. مطالعات زیادی انجام شده است، اما هیچ عامل یا ماده شیمیایی به طور مداوم با ALS مرتبط نبوده است.
خدمت سربازی:
مطالعات نشان می دهد افرادی که در ارتش خدمت کرده اند بیشتر در معرض خطر ابتلا به ALS هستند. مشخص نیست که چه چیزی در مورد خدمت سربازی ممکن است باعث ایجاد ALS شود. این ممکن است شامل قرار گرفتن در معرض فلزات یا مواد شیمیایی خاص، آسیب های تروماتیک، عفونت های ویروسی و فعالیت شدید باشد.
راه های درمان بیماری ALS:
بیماری ALS درمان خاصی به جز درمان علائم ندارد ولی به تازگی نیز استفاده از سلولهای بنیادی پیشنهاد شده است. دانشمندان هم اکنون در تلاش هستند با انجام آزمایش های بالینی تاثیر این روش های درمانی در بیماران مبتلا به ALSرا مورد بررسی قرار دهند. آنها امیدوارند با استفاده از نتایج این تحقیقات بتوانند به روشی برای درمان دیگر بیماری های دستگاه عصبی مانند پارکینسون، آلزایمر و زوال عقل دست یابند.
برخی از پروتئین ها مانند عوامل رشد به آسانی جذب بافت عصبی می شوند و به نظر می رسد می توانند از اعصاب حرکتی بدن نیز محافظت کنند. از آنجا که نمی توان مولکول های بزرگ را به آسانی از طریق جریان خونی به دستگاه عصبی بدن منتقل کرد، برای استفاده از این مولکول ها در فرآیندهای درمانی باید آنها را به طور مستقیم به عضلات تزریق کرد.
علاوه بر این برخی از مولکول های کوچک نیز نقش مهمی در تحریک دستگاه عصبی بدن دارند که می توان آنها را براحتی به رگ های خونی منتهی به مغز منتقل کرد. استفاده از سلول های بنیادی نیز روش دیگری است که مانع از پیشرفت بیماری خواهد شد. سلول های بنیادی همانند پمپ های زیستی عمل کرده و عوامل حیاتی موثر در رشد را به سلول های عصبی آسیب دیده انتقال می دهند.
آزمایش های انجام شده در افراد مبتلا به این بیماری نشان می دهد که سلول های بنیادی می توانند به طور دقیق خود را به محل سلول های عصبی آسیب دیده انتقال دهند. همچنین ایجاد رشته های RNA مصنوعی نیز می تواند نقش موثری در توقف تولید پروتئین های سمی داشته باشد. این نوع RNA خود را به RNA پیک که انتقال اطلاعات ژنتیکی را به عهده دارد متصل کرده و از ساخت پروتئین هایی که به سلول های عصبی آسیب می رساند جلوگیری می کند.
گروهی دیگر از پژوهندگان نیز در تلاش برای دستیابی به روش درمانی موثر برای این بیماری دریافته اند که انجام فعالیت های ورزشی مانع از گسترش بیماری های اعصاب حرکتی بدن خواهد شد. در موش های تحت بررسی آزمایش های انجام شده، حرکت روی چرخ های گردان مانع از روند پیشرفت سریع بیماری شده است.
براین اساس درمان های ترکیبی می تواند تاثیر درمان انتخاب شده در بهبود وضعیت بیمار را به نحو چشمگیری تحت تاثیر خود قرار دهد. اگر چه بهترین روش این است که در مراحل اولیه بیماری از توسعه بیماری جلوگیری کنیم. دستیابی به این هدف نیز بیش از این که تحت تاثیر عوامل ژنتیکی باشد مستلزم دستیابی به راهکارهایی برای ایجاد تغییرات مناسب در زندگی افراد است که با انجام تمرینات ورزشی و انتخاب برنامه غذایی مناسب می توان به اصلاح شیوه زندگی بیماران و ایجاد شرایط مناسب برای زندگی آنها امیدوار بود.
اخیرا استفاده از دارویی به نام ریلوتک که آن را ریلوزول نیز می نامند می تواند روند بیماری را ” کُند کند.
استیون هاوکینگ از افراد مشهور دچارشده به این بیماری است.
سایت خوب با مقالاتی بسیار بی نظیری دارین