راهکارهای کمک به اختلال شنوایی در خانه و مدرسه

در یادداشت های گذشته در خصوص اختلال شنوایی ( اختلال شنوایی چیست؟ و تشخیص اختلال شنوایی) شما با این اختلال در گفتار آشنا شدید. در این پست قصد داریم تا راهکارهای کمک به اختلال شنوایی در خانه و مدرسه را با شما به اشتراک گذاریم، همراه ما باشید.

کمک به اختلال شنوایی در خانه

در خانه، این راهکارها می توانند به کودک شما کمک کنند:

• سر و صدای پس زمینه را تا حد امکان کاهش دهید.
• از فرزندتان بخواهید هنگام صحبت کردن به شما نگاه کند. این به کودک شما کمک می‌کند تا سرنخ‌های بصری را برای «پر کردن شکاف‌های» اطلاعات گفتاری از دست رفته در اختیار او قرار دهد.
• از استراتژی‌هایی مانند «تکه‌کردن» استفاده کنید، به این معنی که با کلمات کمتر، یک کلمه کلیدی برای به خاطر سپردن و گام‌های کمتر، دستورالعمل‌های شفاهی ساده را به فرزندتان بدهید.
• با سرعت کمی آهسته تر با صدای واضح صحبت کنید. بلندتر همیشه کمکی نمی کند. (باز هم به آقای راجرز فکر کنید!)
• از فرزندتان بخواهید که دستورالعمل ها را برای شما تکرار کند تا مطمئن شوید که متوجه می شوند.
• برای اینکه مسیرها بعدا تکمیل شوند، نوشتن یادداشت، نگه داشتن نمودار یا فهرست کارهای روزمره، استفاده از تقویم با نمادهای بصری، و حفظ روال ها می تواند کمک کند.
• بسیاری از کودکان مبتلا به APD استفاده از زیرنویس‌ها در تلویزیون و برنامه‌های رایانه‌ای را مفید می‌دانند.

بچه ها را تشویق کنید که از خودشان دفاع کنند. گفتن زمانی که گوش دادن برای آنها سخت است به بزرگسالان می تواند کمک کننده باشد. اما بچه‌های خجالتی ممکن است نیاز داشته باشند از کارت‌های دیداری یا سیگنال‌های مورد توافق برای مربیان، والدین و معلمان استفاده کنند.

مهمتر از همه، به کودک خود یادآوری کنید که چیزی برای خجالت وجود ندارد. همه ما به روش های مختلف یاد می گیریم. صبور باش. این برای فرزند شما سخت است و زمان می برد. فرزند شما می‌خواهد خوب کار کند و در حالی که برای موفقیت تلاش می‌کند به صبر، عشق و درک نیاز دارد.

کمک به اختلال شنوایی در مدرسه

معلمان و سایر کارکنان مدرسه ممکن است چیزهای زیادی در مورد APD و چگونگی تأثیر آن بر یادگیری ندانند. به اشتراک گذاشتن این اطلاعات و صحبت کردن در مورد آن می تواند به ایجاد درک در مورد این اختلال کمک کند.

APD از نظر فنی یک ناتوانی یادگیری در نظر گرفته نمی شود و کودکان مبتلا به APD معمولاً در برنامه های آموزشی ویژه قرار نمی گیرند. بسته به درجه دشواری کودک در مدرسه، آنها ممکن است واجد شرایط یک برنامه اقامتی مانند یک برنامه آموزشی فردی (IEP) یا یک طرح 504 باشند که هر گونه نیاز خاص را برای کلاس درس مشخص می کند. محل اقامت برای APD اغلب تحت دسته ناتوانی “سایر اختلالات سلامت” قرار می گیرد.

سایر تنظیمات مفید عبارتند از:

• نشستن استراتژیک (یا ترجیحی) به طوری که کودک به فرد اصلی که صحبت می کند نزدیک تر باشد. این باعث کاهش حواس پرتی صدا و بینایی می شود و دسترسی به گفتار را بهبود می بخشد.
• پیش آموزش لغات جدید یا ناآشنا
• کمک های بصری
• دروس ضبط شده برای بررسی بعدی
• برنامه های کامپیوتری طراحی شده برای کودکان مبتلا به APD

در مورد پیشرفت فرزندتان با تیم مدرسه در تماس باشید. یکی از مهم ترین کارهایی که والدین و معلمان می توانند انجام دهند این است که بپذیرند علائم APD واقعی هستند. علائم و رفتارهای APD چیزی نیست که کودک بتواند آن را کنترل کند. کاری که کودک شما می تواند با کمک بزرگسالان دلسوز انجام دهد، تشخیص مشکلات ناشی از APD و استفاده از استراتژی های توصیه شده برای خانه و مدرسه است.

نگرش مثبت، واقع بینانه و عزت نفس سالم در کودک مبتلا به APD می تواند معجزه کند. کودکان مبتلا به APD می توانند به اندازه همکلاسی های خود موفق باشند. با صبر، عشق و حمایت، آنها می توانند هر کاری را که برای آن تلاش می کنند انجام دهند.