به عنوان یک پدر و مادر، تقریبا هیچ چیز دلخراش تر یا چالش برانگیزتر از زمانی نیست که فرزند شما دچار استرس است. گاهی اوقات آشکار است که کودک شما در حال تجربه استرس است- او نرمال رفتار نمی کند، گریه می کند یا به عنوان پدر و مادر غریزه تان به شما می گوید یک جای کار می لنگد.
اما مواردی هم هست که این استرس خاموش است یعنی مشخص نیست که کودک شما استرس دارد و باعث می شود شما احساس سردرگمی کنید. از این گذشته، بیشتر کودکان با والدین خود راحت نیستند و نمی توانند به آنها بگویند که استرس دارند. نه تنها این، بلکه استرس در کودکان همیشه به همان شکل استرس در بزرگسالان ظاهر نمی شود.
اگر از خود پرسیده اید «آیا فرزندم با استرس دست و پنجه نرم می کند؟»، تنها نیستید. بیایید نگاهی بیندازیم که استرس در کودکان چگونه به نظر می رسد: علائم و نشانه ها، چه چیزی باعث استرس می شود و چگونه با آن کنار بیاییم.
علائم استرس در کودکان
همه ما هر از گاهی استرس را تجربه می کنیم، اما در بزرگسالی معمولاً می توانیم آن را تشخیص دهیم. ممکن است متوجه تنش در بدن، سردرد، ضربان قلب تند و احساس کلی ترس و ناراحتی شویم. اما بچه ها اغلب کلماتی برای بیان احساسات خود ندارند و ممکن است نتوانند تشخیص دهند که آنچه احساس می کنند استرس است.
روانشناسی کودک چیست و چرا بسیار اهمیت دارد؟
اما، درست مانند بزرگسالان، کودکان در واکنش به موقعیت های دشواری که در زندگی آنها اتفاق می افتد، آن را را تجربه می کنند. به عنوان والدین آنها، مهم است که یاد بگیریم این علائم و نشانه‌ها را بشناسیم تا بتوانیم به آنها کمک کنیم تا با آن کنار بیایند.
علائم فیزیکی
کودکی که استرس دارد ممکن است دارای اختلال در خواب باشد. با وجود خستگی، در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل داشته باشند. علاوه بر این کودکانی که آن را تجربه می کنند بیشتر مستعد کابوس ها و دوره های شب ادراری هستند.
ممکن است متوجه تغییراتی در عادات غذایی کودک خود شوید: به میزان قابل توجهی کمتر غذا بخورد یا بسیار بیشتر غذا بخورد.
همچنین احتمال دارد که آن ها از سردرد و شکم درد شکایت کنند.
علائم رفتاری
کودکانی که دچار استرس است، بیشتر مستعد فروپاشی هستند و ممکن است کمتر از قوانین شما در خانه پیروی کند. فرزند شما ممکن است مایل نباشد در فعالیت هایی که معمولاً از آن لذت می برد شرکت کند و ترجیح دهد در خانه بماند.
کودکان بزرگتر ممکن است نتوانند تکالیف خود را در زمانی که استرس دارند انجام دهند. یا به صورت کلی حاضر نباشند که تکالیف خانه خود را انجام دهند.
احتمال این هست که فرزندتان بالغ شده باشد اما آن طور که انتظار می رود رفتار نکند و اصطلاحا در کودکی خود مانده باشد.
به وجود آمدن عادات جدید که نشانه اضطراب است مانند مکیدن شست، ور رفتن با بینی و جویدن ناخن در کودکان کوچکتر ممکن است وجود داشته باشد.
بچه های بزرگتر ممکن است رفتار پرخاشگرانه و حتی قلدری از خود نشان دهند.
بچه های بزرگتر افت قابل توجهی در نمرات یا عملکرد تحصیلی خود پیدا خواهند کرد.
آتاکسی در کودکان چگونه درمان می‌شود؟
علائم عاطفی
کودک شما ممکن است به طور غیرعادی بدخلق باشد، یک ثانیه شاد و در ثانیه بعد بد اخلاق. در کودکان بزرگتر البته این علائم به صورت عصبانیت، تحریک پذیری و مشاجره بروز پیدا می کند.
کودکانی که استرس دارند ممکن است بیشتر به والدین خود بچسبند و احساس کنند نمی توانند چیزهای جدید را امتحان کنند یا با افراد جدید ملاقات کنند. به عبارتی در محوطه امن خود قرار دارند و ریسک پذیر نیستند.
کودک شما ممکن است نتواند احساسات خود را کنترل کند و به طور کلی احساسی تر به نظر برسد.
چه چیزی باعث استرس در کودکان می شود؟
اگر کودک شما علائم را نشان می دهد، می خواهید هر کاری که در توان دارید انجام دهید تا به او کمک کنید احساس بهتری داشته باشد. یکی از اولین و مهم ترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که سعی کنید بفهمید چرا ممکن است فرزندتان استرس داشته باشد.
شناسایی علت استرس فرزندتان اولین قدم برای کمک به او برای مقابله و مقابله با آن است.
برخی از دلایل احتمالی استرس در کودکان عبارتند از:
- یک زندگی بیش از حد برنامه ریزی شده (فعالیت های بسیار زیاد و زمان کافی نداشتن)
- فشار تحصیلی یا اجتماعی از مدرسه
- طلاق والدین (اضطراب جدایی)
- استرس مالی در خانواده یا والدینی که استرس کاری را تجربه می کنند
- نگرانی در مورد سلامت یا رفاه یکی از عزیزان
- مرگ یکی از عزیزان
- جابجایی و رفتن به مدرسه جدید
- تجربه بی خانمانی یا بی ثباتی مسکن
- زندگی در خانه یا محله ناامن
- تجربه بلوغ و سایر تغییرات بدن
- مشکلات در محافل دوستان کودک، از جمله مشاجره و فشار همسالان
- تجربه قلدری
- نگرانی و ترس در مورد رویدادهای ترسناک جهان، از جمله جنگ ها و تیراندازی های جمعی
بسیاری از دلایل آن، ناشی از تجربیات زندگی است که کودک مستقیماً آن را تحمل می کند. اما کودکان اسفنجی هستند و می توانند استرس را از اطرافیان خود دریافت کنند که به نوبه خود می تواند باعث استرس آنها شود. بنابراین آگاهی از اینکه ممکن است تحت چه نوعی قرار داشته باشید و متوجه شوید که این موضوع چگونه بر فرزند شما تأثیر می گذارد، یک عامل مهم است.