کم شنوایی چیست؟
کودکانی که دچار کم شنوایی یا اختلال شنوایی هستند، در شنیدن یا درک برخی یا همه صداها مشکل دارند. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که مشکلی وجود داشته باشد:
- یک یا چند قسمت از گوش
- اعصابی که سیگنال های صوتی را از گوش به مغز می فرستند
- بخشی از مغز که این سیگنال ها را حس می کند
انواع کم شنوایی چیست؟
انواع کم شنوایی عبارتند از:
- کاهش شنوایی هدایتی. این به دلیل چیزی است که مانع از انتقال صدا به گوش داخلی می شود. عفونت گوش، تجمع موم گوش و مشکلات استخوان های ریز گوش میانی از علل شایع این نوع کم شنوایی هستند.
- کم شنوایی حسی عصبی (SNHL). این زمانی اتفاق می افتد که گوش داخلی (حلزون گوش) یا اعصاب شنوایی آسیب دیده باشد. SNHL ممکن است در خانواده ها ایجاد شود، بخشی از یک سندرم ژنتیکی باشد، یا در اثر برخی عفونت ها یا داروهایی که به گوش داخلی یا اعصاب آسیب می رساند، ایجاد شود.
- کم شنوایی مختلط زمانی است که فرد دچار کاهش شنوایی انتقالی و حسی عصبی باشد.
- کاهش شنوایی مرکزی این زمانی اتفاق می افتد که بخشی از مغز که شنوایی را کنترل می کند آسیب می بیند.
- اختلال پردازش شنوایی (APD). این زمانی است که گوش و مغز به خوبی با هم کار نمی کنند. کودکان مبتلا به APD شنوایی طبیعی دارند اما چیزی در نحوه تشخیص و درک صداها، به ویژه گفتار توسط مغز، اختلال ایجاد می کند.
چه چیزی باعث کم شنوایی می شود؟
بسیاری از چیزها می توانند منجر به از دست دادن شنوایی شوند، اما اغلب، هیچ علتی پیدا نمی شود. از دست دادن شنوایی بیشتر است اگر کودک:
- دارای نقص مادرزادی گوش یا اعضای خانواده با کم شنوایی دوران کودکی است
- زود به دنیا آمد و/یا در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) ماند.
- زردی نوزاد با سطح بیلی روبین به اندازه کافی بالا بود که نیاز به تزریق خون داشت
- عفونت های گوش زیادی داشت، پرده گوش سوراخ شده بود یا در معرض صداهای بلند بود
- عفونتی مانند مننژیت یا سیتومگالوویروس دارد
- داروهایی داده شد که می تواند منجر به کاهش شنوایی شود
علائم و نشانه های کاهش شنوایی چیست؟
تشخیص اینکه کودک دچار کم شنوایی است، به خصوص در کودکان خردسال، دشوار است. کسانی که کاهش قدرت شنوایی دارند ممکن است به صداها یا گفتار پاسخ ندهند. توسعه زبان ممکن است به تاخیر بیفتد. اگر فرزندتان در سال اول زندگی به این نقاط عطف شنوایی نرسید، با پزشک صحبت کنید:
- برای نوزادان، مبهوت کننده یا “پریدن” به صداهای بلند ناگهانی.
- در 3 ماهگی، تشخیص صدای والدین.
- در 6 ماهگی، چرخاندن چشم ها یا سر به سمت صدای جدید و تکرار صداها (مانند “اوه” و “آآه”).
- در 12 ماهگی، صداهای غرغر کردن، پاسخ دادن به نام آنها، تقلید کلمات و گفتن چند کلمه مانند “ماما” یا “بای خداحافظ”.
همانطور که کودک شما بزرگتر می شود، علائم کم شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گفتار محدود، نامشخص یا بدون سخنرانی
- به نظر نمی رسد توجه کند یا دستورالعمل ها را دنبال کند
- پاسخ ندادن به سخنرانی در سطح مکالمه یا پاسخ نامناسب
- وقتی نویز پس زمینه زیادی وجود دارد به راحتی ناامید می شوید
- نیاز به صدای تلویزیون بالاتر
- مشکلات یادگیری
برخی از مشکلات کم شنوایی به تدریج پس از تولد ظاهر می شوند یا در اواخر زندگی خود را نشان می دهند. اگر نگران شنوایی فرزندتان هستید، با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است کودک شما برای ارزیابی کامل شنوایی نیاز به مراجعه به متخصص شنوایی به نام ادیولوژیست (od-ee-OL-uh-jist) داشته باشد.
ادامه دارد (تشخیص کم شنوایی) …