تقلید از بازی:
تقلید نحوه یادگیری کودکان است. و این برای زمان بازی نیز صدق میکند. بازی یکی از مهم ترین بخش های رشد مهارت اجتماعی اولیه کودکی است.
این است که چگونه بچه ها مهارت های اجتماعی و زبانی خود را رشد میدهند، مشکلات را حل می کنند، یاد می گیرند چگونه به اشتراک بگذارند و به نوبت رفتار کنند و محیط خود را درک کنند. با این حال، همه کودکان به طور شهودی یا مستقل متوجه نمیشوند که چگونه به طور سازنده بازی کنند یا با یک اسباب بازی جدید درگیر شوند. آنها اغلب برای تکمیل یک فعالیت به راهنمایی نیاز دارند، مانند گذاشتن بلوک ها روی هم. با استفاده از اسباب بازی های پیچیده تر، مانند تکمیل یک پازل یا کاوش در فعالیت های حسی مانند خمیر بازی، این موضوع حتی بیشتر صادق میشود.
هنگامی که کودک در نهایت متوجه میشود که اسباب بازی ها چگونه کار میکنند، شروع به درک علت و معلول میکنند. مثلا اگر بلوک ها را خیلی بالا روی هم بگذارند، ممکن است بلوک ها در نتیجه سقوط کنند.
اگر یک ماشین اسباب بازی را هل بدهند، در مسیری که میخواهند حرکت کند. ماهیت رفت و برگشتی ارتباط از همان قوانین علت و معلولی پیروی میکند.
بین سنین 18 تا 24 ماهگی، بچه ها شروع به توسعه مهارت های بازی تقلیدی میکنند و شروع به استفاده از اسباب بازی ها برای هدف مورد نظر خود میکنند. به عنوان مثال، به جای اینکه اسباب بازی‌ها را فقط به هم بکوبند یا دهانشان را بیرون بیاورند، ممکن است از تظاهر به آشپزی در آشپزخانه یا غذا دادن به حیوانات عروسکی لذت ببرند. اینها فعالیت های عالی برای کار بر روی مهارت های زبانی و اجتماعی هستند. اگر فرزندتان به عروسک نوزادش شیشه شیر میدهد، برخی از نشانه های زبانی مانند «بهه خوشمزه است» یا «اوه، چقدر غذا داغ است!» ارائه دهید.
اگر با کودکتان در آشپزخانه اسباب‌بازی اش بازی میکنید، کارهای او مانند «هم زدن» یا «فر را روشن کنید» را بگویید.
آتاکسی در کودکان چگونه درمان میشود؟
اگر فرزندتان با تلفن اسباب بازی صحبت میکند، جملاتی مانند «سلام» و «شما؟» بگویید.
هر روز زمانی را با کودک خود بازی کنید و با بزرگتر شدن او از اسباب بازی ها به درستی استفاده کنید. به فرزندتان الگوهای زیادی از آنچه دوست دارید ببیند، انجام دهد و تقلید کند، بدهید.
نوبت گرفتن:
ارتباط موثر مستلزم توانایی نوبت دادن است. وقتی یک نفر صحبت میکند، دیگری صبر میکند و گوش میدهد، سپس پاسخ میدهد. اگر اجازه نمیدادیم این چرخش اتفاق بیفتد، شرکای مکالمه ما ممکن است از تعامل خارج شوند یا احساس ناامیدی کنند. به همین ترتیب، اگر بچه ها در نوبت دادن مشکل داشته باشند، ممکن است به طور مکرر حرف دیگران را قطع کنند، بدون مکث صحبت کنند یا فعالانه گوش ندهند.
این مهارت‌ها در همان اوایل ایجاد میشوند که بچه‌ها یاد میگیرند چگونه به نوبت اسباب بازی ها را با خانواده و همسالان خود به اشتراک بگذارند. بسیاری از والدین میگویند که یکی از اولین کلمات فرزندشان “مال من” است. با کمی تمرین، این می تواند به “نوبت من” تبدیل شود. بسیاری از فعالیت های ساده ای که در بالا مورد بحث قرار دادیم، پایه و اساس نوبت دهی را تشکیل میدهند. میتوانید بلوک‌های انباشته، چیدن یک پازل، چرخاندن ماشین به جلو و عقب یا تقریباً هر بازی که به دو نفر نیاز دارد، بسازید! مطمئن شوید که از میمیک صورت یا زبان بدنتان برای اشاره به «نوبت من» و «نوبت شما» استفاده کنید تا به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد که برای انجام نوبت گرفتن نیاز به صبر دارد.
اشتراک گذاری:
اگر کودک شما شروع به درک مفهوم نوبت گرفتن کرده است، گام بعدی مهارت اجتماعی یادگیری نحوه اشتراک گذاری است. این مهارت اجتماعی نه تنها در خانه (مخصوصاً اگر خواهر و برادر داشته باشند)، بلکه در مدرسه و تقریباً در تمام مراحل زندگی یک فرد مهم است.
یک کودک همیشه همه چیز را سریع میخواهد. با این حال، ممکن است مجبور شوند نوبت خود را صبر کنند یا حتی بهتر از آن، برای به اشتراک گذاشتن یک اسباب بازی مورد نظر اجازه بگیرند.
درمورد 11 راه برای بهبود قدرت حافظه فرزندتان بدانید.
همچنین به آنها کمک میکند تا با خانواده و همسالان خود پیوند برقرار کنند و با دیگران ارتباط برقرار کنند. از آنجایی که کودکان از طریق تقلید یاد میگیرند، ارائه مدلی از اشتراک در خانه بسیار مهم است.
مثلا میان وعده ای را با فرزندتان به اشتراک بگذارید و بگویید: «بیا این واسه تو. من عاشق اشتراک گذاری هستم زیرا همه را خوشحال میکند!» از تقویت مثبت استفاده کنید و در طول روز به کودک خود بازخورد بدهید تا این مهارت را تقویت کند.
یک راه آسان برای ایجاد اشتراک گذاری، تمرین با خواهر و برادر یا دوستان است. به عنوان مثال، به کودک خود یک اسباب بازی بدهید و توضیح دهید که او میتواند اسباب بازی را با خواهر یا برادر خود به اشتراک بگذارد یا به نوبت از آن استفاده کند. اگر در درک این مفهوم مشکل دارند، از یک نشانه بصری مانند تایمر استفاده کنید و آن را برای 5 دقیقه تنظیم کنید. سپس هر کودک میتواند به مدت 5 دقیقه با اسباب بازی بازی کند، تا اطمینان حاصل شود که نوبت به همه میرسد.
استفاده از جوایز، مانند دادن برچسب، میتواند به کودک کمک کند تا انگیزه اشتراک گذاری را در مهارت اجتماعی پیدا کند. هر بار که فرزند شما با موفقیت به اشتراک میگذارد، یک برچسب دریافت میکند. و هنگامی که آنها 10 برچسب دریافت کردند، نوعی جایزه دریافت کنند – غذای مورد علاقه یا زمان بازی اضافی.
مهارت‌های اجتماعی که کودک شما در مراحل اولیه رشد می آموزد به او کمک میکند تا ارتباطات قوی با خانواده و همسالان (و در نهایت همسر، همکاران و کارفرمایان) برقرار کند و حفظ کند. آنها پس از ورود به مدرسه از نظر اجتماعی ماهرتر و آماده خواهند شد. اگر هنوز در مورد رشد مهارت های اجتماعی فرزندتان نگران هستید، با متخصص اطفال یا آسیب شناس گفتار زبان صحبت کنید.