آیا تا به حال با کودکی مواجه شده‌اید که همیشه به دنبال گزارش دادن کوچک‌ترین رفتارهای اطرافیان است؟ نحوه برخورد با کودک خبرچین ممکن است یکی از چالش‌های مهم والدین در مسیر تربیت باشد. خبرچینی در کودکان گاهی میتواند نتیجه نیاز به جلب توجه، کنجکاوی یا حتی تلاش برای دریافت تایید از بزرگسالان باشد. اما چگونه میتوان این رفتار را در جهت مثبت هدایت کرد؟
در این مقاله، شما را با دلایل پنهان پشت خبرچینی کودکان و روشهای موثر برای مدیریت این رفتار آشنا خواهیم کرد. اگر به دنبال راهکارهایی برای ایجاد تعادل بین احترام به احساسات کودک و آموزش مسئولیت پذیری هستید تا انتها با ما باشید.
جهت دریافت انواع خدمات کاردرمانی و گفتار درمانی در کلینیک نگاه نوین و یا مشاوره کودک میتوانید به شماره 09101427168 تماس بگیرید.
نحوه برخورد با کودک خبرچین به چه صورت است ؟
برای نحوه برخورد با کودک خبرچین به شکلی کارآمد، باید ابتدا بفهمیم ریشه‌های این رفتار از کجا سرچشمه می‌گیرد. روانشناسان کودک معتقدند اغلب کودکان خبرچین یا احساس کمبود توجه دارند یا درکی ناقص از مفهوم حریم خصوصی و احترام به اسرار دیگران پیدا کرده‌اند. برخی کودکان به خاطر الگوهایی که در محیط خانه می‌بینند، یاد می‌گیرند صحبت درباره زندگی مردم، یک کار عادی است. در بعضی موارد، والدین برای آگاهی از رفتار سایر فرزندان یا افراد فامیل، به گزارش‌های فرزند خبرچینشان اتکا می‌کنند. این کار به کودک سیگنال می‌دهد که نقش خبررسان خانواده را بازی کند. همچنین، احتمال دارد کودک برای دریافت تأیید دیگران، هر اطلاعاتی را حتی به شکل اغراق شده و منفی منتقل کند.
مرزبندی بین گزارشگری مناسب و خبرچینی
یکی از گام‌های اساسی در تربیت کودک خبر چین این است که به او بیاموزیم چه تفاوتی بین گزارش یک خطر واقعی با خبرچینی از یک اشتباه ساده وجود دارد. کودکان نیاز دارند بیاموزند که اگر رفتار خطرناکی را مشاهده کردند، گزارش آن به والدین یا معلم میتواند مانع آسیب جدی شود. اما اگر مسئله‌ای ساده است، نیازی به انتقال فوری آن وجود ندارد.
به عنوان نمونه، اگر دوستش برگه‌ای را اشتباهی پاره می‌کند، این موضوع ارزش خبرچینی ندارد. در مقابل، اگر کسی در معرض خطر سوختگی یا صدمه جدی باشد، لازم است بلافاصله به بزرگسالان اطلاع بدهد. این مرزبندی به کودک کمک می‌کند تا مهارت تشخیص موقعیت‌های ضروری از غیرضروری را یاد بگیرد. در ادامه به راهکارهای بیشتری جهت نحوه برخورد با کودک خبرچین میپردازیم:
6 راهکار کنترل و کاهش خبرچینی
- گفت و گوی صمیمانه
در ابتدا برای برخورد با کودک خبرچین باید به جای سرزنش یا تنبیه، با کودک درباره عواقب خبرچینی حرف بزنید. توضیح دهید که اعتمادسازی چقدر اهمیت دارد و چگونه افشای اسرار دیگران میتواند به احساسات آن‌ها آسیب بزند.
- تقویت همدلی
بازی‌ها یا داستان‌هایی را انتخاب کنید که در آن‌ها شخصیت‌های مختلف یاد می‌گیرند به هم احترام بگذارند. کودک باید بفهمد که اطلاع دادن از کارهای جزئی دیگران، ممکن است باعث ناراحتی‌شان شود.
- تعیین قوانین واضح
برای تمام اعضای خانواده روشن کنید که خبرچینی صرفا در موارد خطر، بیماری یا شرایط اضطراری مجاز است. به کودک بیاموزید تفاوت میان گزارش خطر و فضولی را بفهمد.
- جایگزین کردن رفتارهای مثبت
هر بار که کودک به جای خبرچینی، سعی می‌کند با همسالانش رفتار سالم داشته باشد، او را تشویق کنید. این تشویق میتواند کلامی یا عملی باشد.
- عدم توجه بیش از حد به خبرچینی
اگر متوجه شدید کودک صرفا برای جلب توجه خبرچینی می‌کند، واکنش شدیدی نشان ندهید. میتوانید بگویید: متشکرم که به من گفتی، اما فکر نمی‌کنم این موضوع نیاز به نگرانی داشته باشد.
- تقویت مهارت‌های حل مسئله
به کودک کمک کنید تا یاد بگیرد مشکلاتش را خودش حل کند. به او بگویید: آیا می‌توانی با دوستت صحبت کنی و مشکل را حل کنی؟ اگر مشکل ادامه داشت، بعدا من را در جریان بگذار.
نقش والدین در تربیت کودک خبرچین
والدین باید الگوی مناسبی برای فرزندشان باشند. وقتی والدین خودشان مکررا پشت سر دیگران صحبت می‌کنند و اطلاعات خصوصی دیگران را بدون ملاحظه بیان می‌کنند، کودک از آن‌ها یاد می‌گیرد. بنابراین بهتر است پدر و مادرها نسبت به حرف‌هایشان در حضور کودک حساس باشند. همچنین، در خانه فضایی ایجاد کنید که هر کس بدون ترس از قضاوت، احساسات یا افکارش را بیان کند. در این صورت، فرزندتان نیاز کمتری به کسب توجه از راه خبرچینی خواهد داشت.
در نحوه برخورد با کودک خبرچین ، تشویق به مسئولیت پذیری نیز کارساز است. به کودک بگویید که هر فرد باید مراقب رفتار و کارهای خودش باشد. با چنین آموزشی، کودک کمتر به سراغ زیر نظر گرفتن و گزارش کردن اشتباهات دیگران می‌رود.
تنبیه بدنی در نحوه برخورد با کودک خبرچین
برخورد شدید یا تنبیه بدنی در برخورد با کودک خبرچین، نه تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه او را در مسیر پنهان کاری و ترس از بیان مسائل مهم قرار می‌دهد. به جای آن، باید برنامه‌ای تدریجی برای اصلاح رفتار داشته باشید. مثلا با کودک توافق کنید که در طول روز، فقط در موارد خطر یا دعواهای جدی گزارش دهد. اگر این توافق را رعایت کرد، او را تحسین کنید یا پاداشی کوچک در نظر بگیرید. در عین حال، هرگز نباید خبرچینی او را نادیده بگیرید؛ بلکه باید توضیح بدهید چرا گزارش دادن مسائل جزئی و غیرضروری، روال خانوادگی یا دوستی‌ها را به هم می‌ریزد.
کمک گرفتن از متخصص در صورت نیاز برای کودک خبرچین
گاهی خبرچینی کودک ریشه در اختلالات اضطرابی یا مشکلات عمیق ارتباطی دارد. اگر احساس می‌کنید فرزندتان بیش از حد نگران رفتار دیگران است یا در مدرسه از سوی همسالان طرد می‌شود، مشاوره با روانشناس کودک میتواند مفید باشد. یک متخصص با بررسی شرایط خانواده و ویژگی‌های شخصیتی کودک، تمرین‌ها و راهکارهای اختصاصی ارائه می‌دهد. این مشاوره ممکن است شامل بازی درمانی، آموزش مهارت‌های اجتماعی یا حتی کارگاه‌هایی برای والدین باشد.
علاوه بر این، اگر کودک تجربه‌ای از قبیل قلدری دیده یا در محیطی تنش زا زندگی می‌کند، خبرچینی ممکن است واکنشی برای احساس امنیت بیشتر باشد.در این مواقع، متخصص به شما کمک می‌کند شرایط روانی کودک را بهتر درک کنید و نحوه برخورد با کودک خبرچین را به شکلی علمی‌تر پیش ببرید.
نتیجه گیری
نحوه برخورد با کودک خبرچین نیازمند ترکیبی از درک، آموزش و ایجاد مرزهای مشخص است. با تقویت همدلی، تشویق رفتارهای مثبت و آموزش مهارت‌های حل مسئله، میتوانید رفتار خبرچینی را به تدریج کاهش دهید. نقش والدین به عنوان الگو در ایجاد محیطی امن و حمایتی بسیار مهم است. در صورت لزوم، از متخصصان برای بررسی عمیق‌تر دلایل این رفتار کمک بگیرید تا کودک بتواند روابط سالم‌تری با اطرافیانش برقرار کند.
سوالات متداول درباره نحوه برخورد با کودک خبرچین
- چرا کودکان خبرچینی می‌کنند؟
خبرچینی در کودکان ممکن است به دلیل کمبود توجه، الگوبرداری از والدین یا عدم درک حریم خصوصی باشد.
- چگونه میتوان تفاوت بین خبرچینی و گزارش خطر را به کودک آموزش داد؟
میتوانید با ذکر مثالهای ساده به کودک توضیح دهید که گزارش خطر مربوط به شرایط جدی مانند صدمه یا خطر برای دیگران است، در حالی که خبرچینی انتقال اطلاعات غیرضروری است.
- آیا تنبیه بدنی میتواند رفتار خبرچینی را متوقف کند؟
خیر، تنبیه بدنی میتواند به ترس و پنهان کاری بیشتر کودک منجر شود. بهتر است از روشهای تشویقی و آموزشی استفاده کنید.
ممنون از مطلب خوبتون