2 تا 8 مارس 2020 هفته سلامت لگن است و ما فکر کردیم چه زمانی بهتر است در مورد نوزادان و لگن کودکان صحبت کنیم و همچنین درباره علائم و نشانه‌ها صحبت کنیم تا مراقب آن باشیم که ممکن است نشان دهنده یک مشکل اساسی باشد.
در بریتانیا تا 15 درصد از کودکان با نوعی ناپایداری لگن متولد می شوند. از هر 1000 نوزاد حدود 1 یا 2 نوزاد مشکل لگن دارند و نیاز به درمان دارند. در واقع، تعداد بیشتری از نوزادان (حدود 6٪) لگن نابالغ خواهند داشت که بدون درمان بهتر می شوند.
مقابله با مشکل لگن، هم برای کودکی که این مشکل را دارد و هم برای والدین یا مراقب، می تواند سخت باشد. کودکی که مشکل لگن دارد ممکن است در ناحیه لگن، کشاله ران، ران یا زانو احساس درد کند. کودکی که درد دارد ممکن است لنگ بزند یا نتواند یا تمایلی به ایستادن، راه رفتن یا حرکت دادن پای آسیب دیده نداشته باشد. کودکی که درد دارد ممکن است گریه کند، بی قرار باشد و علائم دیگری از درد داشته باشد.
وقتی کودک درد دارد والدینش معمولاً آن را می دانند. اما توصیف درد برای یک کودک ممکن است سخت باشد. یک کودک بزرگتر ممکن است بتواند درد را به صورت تیز یا گرفتگی توصیف کند یا بگوید که آیا درد می آید و می رود (مقطع). یک کودک 18 ماهه تا 3 ساله ممکن است از درد شکایت کند یا به شما بگوید که حالش خوب نیست. اما گاهی اوقات تشخیص علائم درد در یک کودک بسیار کوچک دشوار است. مراقب تغییرات در نحوه رفتار فرزندتان باشید.
درباره اهمیت بازی در فضای باز برای کودکان پیش دبستانی بیشتر بدایند.
علائم ذکر شده در زیر ممکن است به شما در تصمیم گیری در مورد خفیف، متوسط یا شدید بودن درد فرزندتان کمک کند. کودکی که درد شدید دارد این رفتارها را بیشتر خواهد کرد، رفتارها ثابت‌تر خواهد بود و کمتر می‌توانید به کودک آرامش دهید.
- تغییر در رفتار معمول کودک شما ممکن است کمتر غذا بخورد یا بی قرار یا بی قرار شود
- گریه کردن، غرغر کردن، یا حبس نفس
- گریه ای که نمی توان آن را تسلی داد
- حالات چهره مانند ابروهای درهم، پیشانی چروکیده، چشمان بسته یا ظاهر عصبانی
- تغییرات خواب، مانند اغلب بیدار شدن یا خوابیدن بیشتر یا کمتر از حد معمول. حتی کودکانی که درد شدید دارند ممکن است چرت کوتاه بزنند زیرا بسیار خسته هستند
- حرکات بدن، مانند مشت کردن، محافظت از قسمتی از بدن (مخصوصاً هنگام راه رفتن)، لگد زدن، چسبیدن به کسی که او را نگه می‌دارد، یا حرکت نکردن
آنچه والدین باید در مورد OCD (اختلال وسواس فکری – اجباری) در کودکان بدانند
مشکلات لگن ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد (مادرزادی) یا ممکن است در اثر آسیب، استفاده بیش از حد، التهاب، عفونت یا رشد تومور ایجاد شود. برای درک بهتر مشکلات مفصل ران، دانستن نحوه عملکرد مفصل ران ممکن است مفید باشد.
لگن بزرگترین مفصل توپ و سوکت در بدن است. استخوان ران (فمور) دارای یک توپ (سر) در بالای آن است که محکم در یک حفره فنجانی شکل (استابولوم) در لگن قرار می گیرد. مفصل ران محکم تر و پایدارتر از مفصل شانه است اما به این راحتی حرکت نمی کند. مفصل ران توسط ماهیچه های باسن، کشاله ران و ستون فقرات، تاندون ها، رباط ها و یک کپسول مفصلی به هم متصل می شود. چندین کیسه پر از مایع (بورس) مفصل ران را بالشتک و روان می کنند و به تاندون ها و ماهیچه ها اجازه می دهند که به آرامی حرکت کنند. بزرگترین عصب بدن (عصب سیاتیک) از لگن وارد ساق پا می شود.
مشکلات لگن که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد
- دیسپلازی رشدی لگن (DDH). این وضعیت به دلیل مشکل در رشد مفصل ران ایجاد می شود. قسمت بالای استخوان ران (سر استخوان ران) به درستی در حفره لگن (استابولوم) قرار نمی‌گیرد، بنابراین استخوان ران می‌تواند تا حدی (sublux) یا کاملاً (دررفته) از حفره خارج شود. نوزادانی که در وضعیت بریچ (اول پایین) به دنیا می‌آیند، نسبت به نوزادانی که در وضعیت طبیعی رحم قرار دارند، بیشتر در معرض بی‌ثباتی لگن هستند و خطر ابتلا به DDH (تا 23 درصد) افزایش می‌یابد.
شکاف کام با شکاف لب چگونه درمان می شود؟
- پیچ خوردگی استخوان ران به داخل (آنتورژن فمورال). این حالت باعث چرخش زانوها و پاها به سمت داخل می شود. کودک ظاهری “پنجه کبوتری” خواهد داشت و ممکن است راه رفتن ناشیانه داشته باشد. توجه به این نکته مهم است که درجه ای از آنتورژن فمورال بخشی از رشد طبیعی است. بین 2 تا 4 سالگی بیشتر مشهود است و معمولاً تا سن 10 سالگی خود به خود برطرف می شود.
در بخش بعدی این مطلب به تکمیل نکات آن می پردازیم.